تو زندگی همه ما روزهای خوب و بدی هست که همیشه یادمون میمونه. برای خلبان ها ( البته من هنوز دانشجوی خلبانی هستم ) روزی که اولین پرواز سولو رو انجام میدی یه روز خیلی خاصه . من که این روز رو تا آخر عمر فراموش نمی کنم.
کی سولو شدم ؟
پنج شنبه ۲۶ خرداد ۱۴۰۱ حدود ساعت ۷:۳۰ بود که بعد از ۲ بار Touch and Go استاد کاپتان عبداله جانی تایید کرد که میتونم پرواز First Solo خودم رو انجام بدم.
من کاملا به عنوان تفریح وارد هوانوردی شدم. و زمانی که با اولین شرکت برای ثبت نام در کلاس ها تماس گرفتم و شرایط کارم رو توضیح دادم گفتند که نه شما نمیتونی و باید خیلی بیشتر وقت بزاری …
و این دقیقا چیزی بود که من همیشه از شنیدنش خوشحال می شدم.
اون روز هم یادم صدایی افتادم که پشت تلفن به من گفت که شما نمیتونی.
شاید یه مقداری بیش از حد معمول طول کشید تا من سولو بشم. اما این مهمه که کاری که خواستم رو انجام دادم.
اما اکثریت افرادی که میان این کلاس ها رو ثبت نام می کنند، اصلا وارد مرحله پروازها نمی شن. و تو همون مرحله تئوری کار رو رها می کنند.
روز اولی که پرواز می کردم یادمه که باد خیلی شدیدی داشتیم. من از شدت استرس تمام عصلاتم غیر ارادی منقبض شده بود در حدی که خیلی خسته شدم و احساس کوفتگی داشتم !
اما با تمرین و ادامه دادن بود که کار رو به نتیجه رسوندم….
اینقدر تو شرایط مختلف و مخصوصا تو بادهای بهار ( بین ساعت ۹ تا ۱۲ ) پرواز کردم تا برام عادی شد. اونایی که تو اردیبهشت این تایم پرواز کردند و گرم شدن هوا تو این ساعت رو تجربه کردند (با هواپیمای سبک ) می دونن من چی میگم.
از اساتید گرامی که من رو در این مسیر راهنمایی کردند ممنونم. (جناب آقایان کاپتان حسن زاده ، کاپتان یزدانی، کاپتان عبداله جانی )
خلاصه که اگر هر هدفی دارید ادامه بدید تا آخر …
کا رو در بیارید….
اولین پرواز سولو
ولی به نظرم پرواز first solo بیشتر از اون که برای شاگرد سخت باشه برای استاد خلبان سخته ، خیلی استرس داره یکیو برای اولین بار بفرستی بالا
دمت گرم مهندس موفق باشی
سپاس
جشن سولویی خلبان ها خیلی رسم باحالیه خوش به حال هرکی که تجربه کرده